Er was eens een tuinman, die ontzettend veel van bloemen hield. In de tuin die hij mocht verzorgen, groeiden vele soorten planten.
Er waren grote planten bij, goed gebouwd met stevige wortels, diep in de grond. Er waren kleine planten, met hele fijne blaadjes en bloempjes.
Er waren zeldzame planten, nooit gezien, en andere, zo gewone alledaagse. Er waren ook struiken en planten met scherpe doornen.

Maar de tuinman hield van elk plantje even veel, hij kende ze allemaal bij naam. De tuinman probeerde ieder plantje en bloem te geven wat het nodig had: de ene plant had veel zon en warmte nodig, de andere liefst veel schaduw, nog anderen moesten veel water krijgen en nog andere moest hij gewoon met rust laten.

Maar toch had hij een speciale zorg voor die hele kleine plantjes; hij wilde dat ze goed zouden groeien. Hij leerde de soorten kennen die af en toe hun blaadjes lieten hangen, planten die het moeilijk hadden, ziek waren of stonden te treuren. En hoe meer de tuinman zijn liefde weggaf, hoe mooier en hoe groter zijn planten werden.